Turia Гішин - Щитинь.

Sezon kajakowy rozpocząłem... I to od razu ekstra wypadem na Ukrainę. Pięciodniowy wyjazd, z czego cztery dni na wodzie. Na Turi już pływałem ( Turia - KLIK ), na Prypeci też ( Prypeć - KLIK ) ale ten odcinek, bardzo mile mnie zaskoczył. Było to dokładnie coś pośrodku pomiędzy znaną mi wcześniej Turią i Prypecią...

Spotykamy się ze znanymi w większości uczestnikami spływu. Bawimy się troszkę klockami bagaży upychając je w busach.

 

 

I bardzo szybko jesteśmy u naszych sąsiadów...

I robimy wielki krok w czasie. Krok do tyłu. 

Jak u babci na wsi kilkadziesiąt lat temu....

Trochę mieliśmy obawy czy mostek wytrzyma obciążenie.... Nie wiedzieliśmy jeszcze wtedy, jakie kładki czekają na nas dalej... :-)

Szybko się rozpakowujemy i mamy czas na pierwsze zwiedzanie.

 

Klimaty niesamowite.... Za to właśnie kocham takie wyjazdy.

Nie patrzeć na datę na zdjęciach... Błąd operatora aparatu... :-)

Fot. Magda.

Płyniemy. Odpoczywamy. Podziwiamy...

Wbrew oczekiwaniom pogoda dopisuje... A zabrałem dwie kurtki przeciwdeszczowe...

Wiecie co w menażce?? Wiejskie jajka prosto z gniazda i sało. 

Przy takim czymś kuchnia francuska idzie w kąt...

W nocy zimno. Ale na spływach pod namiotem tak bywa że na dzień się rozbieramy a ubieramy na noc...

Obozy są równie ciekawe jak samo pływanie...

To było jedno z ciekawszych miejsc podczas spływu. Monaster św. Mikołaja w Mielcach.

Piękne miejsce.

I gościnne. Dostaliśmy posiłek. I nikt nie wspominał o zapłacie.

Posłuchaliśmy wykładu na temat dzwonów w kościele prawosławnym. Co prawda po Ukraińsku, ale zapał  i zaangażowanie dzwonnika sprawiło że większość zrozumiałem...

I można było samemu spróbować...

Sklepy bardzo ubogo zaopatrzone...

Kuchnia polowa... wymaga inwencji i pomysłowości....

Po rozłożeniu namiotów, korzystając z ładniej pogody idziemy do wsi...

 

Oto wspomniany wcześniej mostek....

I pyyyyszna kolacja...

Cerkiew młodziutka, ale jak pięknie się prezentuje...

Gitara, ognisko i śpiew. 

Rzeka dymi.... 

A w zasięgu wzroku tylko ja i ten rybak.

Przestrzenie i ogromne ilości zwierząt. Tych dzikich i domowych.

Aż się łza w oku kręci....

A tu nowoczesność i tradycja. Bankomat w sklepie po lewej, a na fotce po prawej to brązowe na środku fotki to.... liczydło...

 

I pomnik. Pomnik być musi. 

Tylko usiąść na progu i się rozmarzyć.... 

Lecz... dom i obowiązki wołają więc wracamy...
A na granicy niespodzianka. 12 godzin czekania, a dla ostatniego busa nawet 13.
Prywatna działalność proponuje kolejkowiczom czaj i kofi. 

Dziękuję wszystkim którzy byli na spływie. Woda, kajak, pływanie, widoki to jedno. Ale bez tej serdeczności i przyjaźni jakiej doświadczyłem ja i wszyscy uczestnicy, to by nie było to. Dziękuję. I do spotkania na innej wodzie. Oby jak najszybciej... :-D